Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – İstanbul’da doğan 35 yaşındaki Tolga Yılmaz, pandemiye kadar sağlıklı bir insandı. Fakat Kovid sürecinde yaşadığı ateşli hastalık sonrası işitme sonları hasara uğradı ve hayatı tepetaklak oldu. 4 yıldır işitme engelli olarak yaşayan Tolga Yılmaz’ın hayat uğraşı ise şimdi 5 yaşında anne ve babası boşandığında başladı. Lenf kanseri nedeniyle engelli bir hayat sürdüren annesi ve 5 yaşındaki kızı ile birlikte şu anda hayat çabası veren Tolga Yılmaz’ın tek bir isteği var: İş bulabilmek. Sonucu olmayan iş görüşmeleri ve çeşitli talihsizliklerden dolayı durumunu toplumsal medyada paylaşmak zorunda kalan mücadeleci baba, kızı ve annesi için çabalamaya devam ediyor.
KOVİD SÜRECİNDE GEÇİRDİĞİ ATEŞLİ HASTALIK HER ŞEYİ DEĞİŞTİRDİ
Kızının 9 yaşında olduğunu, üçüncü sınıfa gittiğini, epeyce başarılı olduğunu ve Tuzla Belediyesi Bilsem’de yetenekli öğrenciler sınıfından burs aldığına değinen Yılmaz’ın annesi ise hastalığı nedeniyle konutta sırf koltuk değnekleriyle kısa uzaklıklarda yürüyebiliyor. “Sol bacağı tedavi nedeniyle kemik erimesinden ötürü kısaldı ve ilerleyen yıllarda ampute olma ihtimali var. Bu yüzden hem annem hem kızım hem de meskenin genel gereksinimleriyle tek başıma ilgilenmek zorundayım” diyen 35 yaşındaki baba, kızını derslere ve annesini hastaneye kendi getirip götürüyor. Meskende yemek ve öbür işlerle de kendi ilgileniyor. Doğuştan işitme sorunu olmadığını son 4 yıldır işitme engelli olduğuna değinen Tolga Yılmaz, şu tabirleri kullandı:
“Doğuştan işitme engelli değilim, dört yıldır bu özel durumdayım. Pandemi devrinde geçirdiğim ateşli bir hastalık nedeniyle her iki kulağımda da işitme sonlarım ziyan gördü ve tam işitme kaybı yaşadım. Münasebetiyle okuma-yazma üzere sorunlarım yok. Dudaktan okuyabiliyorum. Daima birlikte vakit geçirdiğim insanları tanımak ve isteklerini anlamak daha kolay oluyo. Ancak kendi sesimi duyamadığım için bazen çok kısık yahut sessiz konuşabiliyorum, bu yüzden tekrar etmem gerekebiliyor. Lakin mutabakat konusunda bir sorunum yok.”
‘BİLGİSAYAR İSTEDİĞİNDE GECELERCE GÖZÜME UYKU GİRMEDİ’
Kızı, annesi ve konutuyla tek başına ilgilendiği için dışarıdaki işlerini azami düzeye indirgemeye çalıştığına değinen Tolga Yılmaz, “Bunları emanet edebileceğim kimsem yok. Toplumsal bir hayatım yok, bütün ilgim ve alakam onlar üzerinde. Bir baba olarak hem annelik hem de babalık misyonlarını yerine getirmek zorundayım” dedi. Birebir vakitte kızını sadece okula getirip götürmek zorunda kalmıyor, onun okulda geçirdiği bir günü konuşuyor, öğretmenleriyle irtibat halinde kalıyor ve kızıyla ilgili tüm ayrıntıları öğrenmeye çalışıyor. Bütün bunları yapmaktan imtina etmediğini lakin bir baba olarak kimi durumlarda yetersiz hissetmekten ötürü üzgün hissettiğini söyleyen Yılmaz, hislerini, “Kızım çalışkan bir çocuk. Dersleri konusunda aşamayacağımız hiçbir sorun yaşamadık, yaşadıklarımızı da konuşarak çözdük. Lakin birtakım hususlarda ona kâfi olamamak beni üzüyor. Örneğin, kodlama dersi için bilgisayar istediğinde bunu nasıl karşılayabileceğimi düşünmekten gecelerce uyuyamıyorum. Maddi hususlar sahiden çok zorluyor” diyerek tabir etti.
Hayattaki en büyük motivasyonunun annesi ve kızı olduğunu her fırsatta lisana getiren genç baba, “Onları rahat ve memnun görmek değer biçilemez bir his benim için. Geçim kederini düşünmelerini hiç istemiyorum. Annem hastalığı sebebiyle üzülmemeli, kızım ise çok küçük. Bu bahisleri onların yanında açmamaya, onlara yansıtmamaya çok dikkat ediyorum. Annem ve kızımın varlığı, yeni bir güne başlamam için bana kâfi oluyor” dedi.
‘GELECEĞE DAİR TEK UMUDUM KIZIM’
Her ebeveynin hayatla ve çocuklarıyla ilgili telaşları olabileceğini, lakin engelli bir birey olarak bu yükü çok daha fazla hissettiğini söyleyen Yılmaz’ın tek isteği, kızının yeterli bir eğitim aldığını, vatana-millete yararlı biri olduğunu görebilmek. Doğuştan işitme pürüzü olmamasına karşın hayat içinde birçok sorunla karşılaştığını da lisana getiren Yılmaz’ın karşılaştığı en büyük sorun ise işitme mahzurundan ötürü iş bulamaması.
Yılmadan uğraşa devam etse de her seferinde karşısına çıkan manileri atlamaya çalışan Tolga Yılmaz, “CV’mi isteyip görüşmeye çağırsalar da sonrasında ya ‘Biz sizi ararız’ diyerek gönderiyorlar ya da bağlantı sorunu olabileceğini düşünerek uygun konum bulamadıklarını söylüyorlar. Boşuna gidip gelmiş oluyorum, harcadığım vakit, yol masrafı ve motivasyon kaybı kimsenin umurunda değil. İŞKUR yahut belediyelere gelen firmalar bile yalnızca bilgilerinizi alıp gidiyorlar. Üstelik görüşmelerde işaret lisanı bilen birinin olmaması durumu uygunca çıkmaza sokuyor” diyerek yaşadığı zorluklara değindi.
‘EVE ELİM BOŞ GELMEMEK İÇİN HER YOLU DENEDİM’
Elinden gelen her yolu denediğini fakat son bir deva olarak yaşadıklarını toplumsal medyada anlatan 35 yaşındaki baba kelamlarını şöyle noktaladı:
“Sosyal medya dışında üzerime düşen her halde bir çıkış yolu bulmaya çalıştım. Günlerce yollarda yahut mülakatlarda bekledim. Bir baba olarak konuta eli boş gelmemek için şu anda duraklarda su ve mendil satmaya çalışıyorum. Çok çabaladım, gayret ettim. Birçok defa düşsem de düştüğüm yerden kalkarak yola devam ettim. Lakin geldiğim noktada tek başıma yetişemiyorum artık. Nereye gidersem gideyim, ne kadar iş ararsam arayayım iş bulamıyorum. Kimseden bir fırsat, bir talih alamıyorum. Ben zati sıkıntı olan bu hayatıma karşın çalışmaktan, çabalamaktan asla vazgeçmiyorum. Her geçen gün ümidim biraz daha kayboluyor. Sesimi kimseye duyuramıyorum. Ben dilencilik ya da hırsızlık yapmadım. Tek istediğim hakkımla, namusumla çalışmak ve kızım için ailem için gerekli ihtiyaçları karşılamak. Sonra toplumsal medya aklıma geldi. Kendimi hakikat anlatmak, yanlış anlaşılmalara neden olmamak için çok dikkatli davranmam gerekti. Meselelerimi ispat etme konusunda da ayrıntılı ve denetimli ilerledim. Paylaşımı yapalı 1 hafta oldu. CV’mi isteyip yardımcı olmak isteyenler de oldu, besin yardımı için takviye verenler de. Hepsine minnettarım. Esasen gereksinimlerimin hepsi annem ve kızım için.”