Terörün dünya üzerinde mutabakata varılmış bir tarifi yok. Terör tarifi, ülkeden ülkeye, rejimden rejime ve periyottan periyoda değişebiliyor. Bir de otokratik özellik gösteren hükümetlerin muhalefeti baskı altına almak ve hatta cezalandırmak için terör sopasına sarılmaları ve işlerine gelmeyen herkesi terör çuvalına tıkmaları dünyada çok sık rastlanan bir olay. İşte bu nedenle başta Interpol olmak üzere memleketler arası kuruluşlar ile yabancı mahkemeler terör hatasına kılı kırk yararak yaklaşıyorlar.
Aslında insanlığı ve üniversal pahaları tehdit etse de terör daha çok lokal manada bir şeyler tabir ediyor demek mümkün. Yani aslında herkesin terörü ve teröristi en çok kendine dert!
Dün NATO dokümanına “terör örgütü” olarak girdikleri açıklanan PKK ve FETÖ’nün Türkiye’ye verdiği ziyan ortada. İnsani kıymetlerimizi ziyana uğrattıkları üzere, on binlerce insanın hayatına kıydılar, geride kalan ailelerin hayatlarını mahvettiler ve gelecek nesillerin bile ekonomik özgürlüklerinin ellerinden gitmesine neden oldular. Bu iki örgüt insanımız için acı, gözyaşı ve endişe demek.
Ama bunun yanında NATO müttefikimiz ABD’nin PKK ile bizim aklımızı karıştıran karmaşık bağlantıları Körfez Savaşından bu yana devam etmekteydi. Bugün temelini PKK’nın oluşturduğu YPG Suriye’de ABD’nin en değerli müttefiki olarak uzunluk gösteriyor ve kendilerine tekrar ABD tarafından milyarlarca dolarlık silah yardımı yapılıyor. Olası bir YPG TSK çatışmasında NATO müttefikimiz ABD’nin rastgele bir tarafı tutmakta zorlanacağı açıktır.
15 Temmuz’da FETÖ tarafından Ankara’daki stratejik maksatları vurmak üzere kullanılan ve yüzlerce insanı katleden jetlere ikmalin havada ABD üssü İncirlik’ten kalkan tanker uçakları tarafından yapıldığı gerçeği hala hafızalarımızda tazeliğini koruyor.
Bu durumda NATO üyesi ABD PKK ve FETÖ ile çabada dün prestiji ile yeni bir sayfa mı açmıştır? Alışılmış ki terör yorgunu bir ülkenin vatandaşları olarak bunun olmasını tüm kalbimizle diliyoruz. Lakin açıkçası bu pek de mümkün görünmüyor.
SİYASİ HATA İLE TERÖR HATASININ AYRIMI ÂLÂ YAPILMALI
Türkiye’nin başta AB olmak üzere batıdaki terörist kaçakları iade alamamasının en değerli nedenlerinden birisi terörü onların algısına nazaran tanım edememesi, cürümlerini dört başı mamur olarak ispatlayamamasıdır. Biz maalesef terör ile siyasi kabahat kavramını ayırmada zorlanıyoruz.
Bizim hukukumuz açısından bir insanın rejimin yıkılmasını istemesi, bunun için fikir beyan etmesi bile terör kabahatidir. Algımızı bununla kısıtladığımız için bu insanların işledikleri yahut emrettikleri cinayetleri ve katliamları ön plana çıkarmak gerektiğini fark edemiyoruz.
Interpol’de çalışırken incelediğim terör örgütü başkanının Kırmızı Bülten evrakının kurgusunun “anayasal sistemi bozmak” cürmü üzerine kurulduğunu şaşkınlıkla görmüştüm! Yüzlerce kişinin katili bir örgütün başkanı olan Dursun Karataş “anayasal tertibi bozmak” üzere siyasi bir hatanın önderi olarak aranıyordu! Oysa siyasi hatalılar memleketler arası hukuk mucibince aslında iade edilemez! Bir de buna o ülkenin bu örgüte olan saklı dayanağını katın!
Bu çerçevede ele alacak olursak, PKK ve FETÖ isimlerinin NATO dokümanına terör örgüt olarak girmesinin pratikte hiçbir yararı olmayacaktır. Temel olan bu ülkeler tarafından takviye olunan yahut iadesi istenen şahısların hangi katliamların sorumlusu olduğunu ispatlamaktır.
ABD tarafından takviye olunan Mazlum Abdi’nin PKK çatısı altındayken fiilen kimlerin kanına girdiğini dört başı mamur olarak ortaya koyamadıktan sonra, onun DAEŞ ile çarpışan bir kahraman olduğu illüzyonunu izler dururuz.
Feramuz Erdin