Türk sinemasının usta oyuncularından Perihan Savaş, Yeşilçam’ın unutulmaz isimlerinden Eşref Kolçak anısına evvelki hafta düzenlenen Gemlik Sinema Festivali’nde açıklamalarda bulundu.
Gemlik Sinema Festivali’nde “Sinemaya Emek Ödülü”nün sahibi olan Savaş, Türkiye’de üniversiteyi bitiren gençlerin iş bulma konusunda zorluk yaşadığını belirtirken ülkede çok fazla mültecinin olduğunu vurguladı. Savaş, ayrıyeten televizyon dizilerindeki müddetleri çok uzun bulduğunu lisana getirdi.
“Üniversiteyi bitiren gençler iş bulamıyorlar”
“Televizyon dizilerindeki müddetler çok uzun, çalışma koşulları çok ağır” diyen Perihan Savaş’ın açıklamalarından öne çıkanlar şu halde:
“Türkiye bu ortalar hoşuma gitmiyor. Çok, çok rahatsız. Bir sefer ekonomik zorluklar, pahalılık, insanların geçinememesi, insanların çok sıkıntı koşullar altında birkaç işte birden çalışmaya çalışması… O da mümkün olmuyor. Gençlerin durumları, üniversiteyi bitiren gençler iş bulamıyorlar. Hepsi sokaktalar, hepsi bir iş arıyor.
“Arapça yazılar hoşuma gitmiyor”
Türkiye’de çok fazla mültecinin olduğunu vurgulayan Savaş, “Yani bunlar alışılmış ki hiç hoşuma gitmiyor. Çok yabancılaşmaya başladık artık. İçimizde çok yabancılar olmaya başladı. Bu Arapça yazılar hiç hoşuma gitmiyor. Burası Türkiye biz Türk’üz. Bunlar hoşuma gitmiyor yani gitmeyen bir sürü şey var.
Dünyanın hiçbir yerinde 120 dakika bir dizi yok
Bir tek seyirci sahip çıkıyor. Bu kadar yıldır de daima seyirci sahip çıktı ve biz onlar için buradayız, onlar da bizim için buradalar. Onlar sayesinde biz varız. Hakikaten çok seviyorlar, çok izliyorlar, mümkün olduğu kadar sahip çıkıyorlar fakat öbür türlü baktığınız vakit hala mesela telif haklarımız yok, sinema kanunu yok. Televizyon dizilerindeki mühletler çok uzun, çalışma koşulları çok ağır. Dünyanın hiçbir yerinde 120 dakika bir dizi yok. Fakat sinema var, sinema sineması var. Biz 5 günde bir sinema sineması çekiyoruz. Düşünün artık o kaideleri. 40-45 dakika olması gereken diziler maalesef ki çok uzun oluyorlar yani bu türlü.
Şimdiki gençler çok şanslı
Geçmişte yaptığımız işler için yokluk içinde var etmek diyelim. Sevgiyle, özveriyle, hürmetle yapılan işlerdi onlar. Biz şimdiki üzere imkanlara sahip değildik. Şimdiki gençler çok şanslı. İşte karavanları var, kuaförleri var, makyözleri var, kıyafetler özel olarak geliyor. Biz kendi kıyafetlerimizi kendimiz götürürdük, saçımızı, makyajımızı kendimiz yapardık. Vakit zaman birisinden rica edip onun konutunda üstümüzü değiştirirdik, vakit zaman da sokakta ya da minibüsün içerisinde üstümüzü değiştirirdik. Karavanlarımız yoktu. Ancak bütün bunlara karşın biz işimizi çok seviyorduk, çok hürmet duyuyorduk. O manada bence o sevgi, o özveri o sinemalara yansıdığı için çok seviliyor.”